I’m Thinking of Ending Things: อวดฉลาดแต่ว่ายังมีหัวหัวใจ
นี่น่าจะเป็นหนังที่เอ๋ยถึง เขียนถึง รีวิวถึง ยากที่สุดเรื่องหนึ่ง I’m Thinking of Ending Things หนัง Netflix หัวข้อนี้เล่นเอาเสียงแตกหนุ่ม บ้างบ่นว่าเบื่อเซ็ง บ้างว่าสุภาพซาบซึ้งใจ บ้างว่าสลับซับซ้อนกว่า Tenet ที่แน่นอนเป็น นี่เป็นหนังที่ยุแหย่ผู้ชม แยกร่างนักแสดง บิดเบือนเวลาและก็ความจำ ไม่รอมชอมสำหรับในการเขียนบท แล้วก็ผสมปนเปกระแสสำนึกของนักแสดงผู้ผลิตเข้าผู้แสดงของเขา ว่านอนสอนง่ายๆเป็นไม่เอาหัวใจผู้ชมกันเลย นักเขียนมั่นใจว่า I’m Thinking of Ending Things จะเป็นหนังที่ติดอันดับหนึ่งในหนังเหมาะสมที่สุดที่ปีของดูเหมือนจะทุกสำนักอย่างแน่นอน (แล้วก็เห็นด้วยเต็มกำลัง) ผู้กำกับแล้วก็ผู้เขียนบทเป็น ชาร์ลี คอฟแมน ชื่อนี่ประกันรอยหยักในสมองว่ามากไม่น้อยเลยทีเดียวอย่างมากมาย คอฟแมนเป็นมือขียนบทที่เด่นที่สุดคนหนึ่งของฮอลลีวูด ด้วยหนังที่สร้างสิ่งใหม่สำหรับในการพาพวกเรา “เข้าไปอยู่ในหัวของนักแสดง” หรือสร้าง “หนังที่สำนึกรู้สึกตัวว่าเป็นหนัง” ทั้งยัง Being John Malkovich, Adaptation รวมทั้งที่แฟนคลับยังนึกออกดี Eternal Sunshine of the Spotless Mind ในฐานะผู้กำกับ คอฟแมนยิ่งไม่วางมือสำหรับในการสร้างโลกและก็ส่วนประกอบการเล่าเรื่องอันแปลก ทั้งยังใน Synecdoche New York, Anomalisa รวมทั้งปัจจุบัน I’m Thinking of Ending Things ส่วนตัวแล้ว นักเขียนถูกใจสไตล์แล้วก็ความยุ่งวุ่นวายของบทของหนังคอฟแมน ต่อให้ไม่รู้เรื่องเนื้อหาทุกสิ่งก็ตาม ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะไม่ว่าหนังของคอฟแมนจะสลับซับซ้อนรวมทั้งตีลังกาสมองกลับหลายตลบเท่าไร (ท่านว่านี่เป็น post modern แต่ว่าเอาเถอะ ไม่ต้องไปคำศัพท์มากเกินสวย) แต่ว่าหนังของเขาล้วนเกี่ยวกับผู้แสดงที่มักจะต้องจัดแจงกับความผิดพลาดอะไรบางอย่างในชีวิต ความรู้สึกว่าไม่ดีเพียงพอ ไม่เก่งเพียงพอ ไม่ฉลาดพอเพียง ไม่รักพอเพียง ไม่อุตสาหะเพียงพอ ไม่เด็ดขาดเพียงพอ ความรู้สึกแบบ “ฉันไม่ดีเพียงพอ” ในหนังของคอฟแมน ชอบเกิดขึ้นกับผู้แสดงชายที่มีอาชีพเกี่ยวโยงกับศิลป์ (ยกตัวอย่างเช่นนักเขียนบท หรือผู้กำกับ) และก็ความรู้สึกนี้ชอบโยงใยไปเกี่ยวพันกับเรื่องความรัก ความข้องเกี่ยวกับเพศหญิง นำมาซึ่งภาวการณ์ความเสียใจ และก็การที่พวกเรารับทราบถึงความจำกัดอันน่าห่อเหี่ยวใจของการเป็นมนุษย์ ทั้งยังในเชิงความนึกคิดแล้วก็ความรู้สึก ที่น่าดึงดูดที่สุดเป็น คอฟแมนเป็นผู้กำกับแล้วก็ผู้เขียนบทที่มานะเลียนแบบลักษณะการทำงานของสมองมนุษย์ ทั้งยังความนึกคิด ความจำ ความรู้สึก ออกมาในแบบที่พวกเรานึกไม่ถึง ดังเช่นใน Being John Malkovich พวกเราสามารถเข้าไปอยู่ในสมองของจอห์น มัลวัววิชได้จริงๆ(แบบเสมือนเข้าไปอยู่ในอาคาร ซึ่งอาคารอยู่ในสมองคน อะไรอย่างนั้น) ใน Adapatation ผู้เขียนที่กำลังบีบคั้นเนื่องจากว่าไม่สามารถที่จะแปลงนิยายเป็นบทหนังได้ เขียนบทกล่าวถึงแรงกดดันของตนเป็นหนังเลย หรือ Synecdoche New York ผู้กำกับละครเวทีสอดส่องความไม่ประสบผลสำเร็จทั้งชีวิตของตนเองที่จะสร้างละครเรื่องยิ่งใหญ่ ใน I’m Thinking